HET ONTSTAAN VAN DE SERIE

De fotoserie over rietsnijders

“Mijn roots”

Opgegroeid in een van de mooiste gebieden van Nederland heb ik, als kind al, leren genieten van de Weerribben. Mijn ouders hebben mij leren kijken naar al het moois om me heen.

Dat, en de rietcultuur waar mijn vader en opa zich met hart en ziel voor inzetten op hun eigen manier is eigenlijk verweven in mijn hele bestaan. Als kind gingen we wel mee om te branden, dat was natuurlijk superspannend! En het schaften was ook erg leuk in de ruugtebulte.

Ik liep al jaren met het idee rond om een fotoserie te maken over deze rietsnijders. Om de wereld te laten zien hoe hard, zwaar, eenzaam en prachtig dit uitstervende beroep is.

En op de een of andere manier was nu de tijd aangebroken. Ik heb mijn vader gevraagd om met me mee te gaan, en zo zijn we een paar maanden lang in de winterperiode in alle vroegte in de boot gestapt op zoek naar een verdwaalde rietsnijder. Ik wilde de mensen bewust mijn bezoek niet aankondigen, zodat ik ze in al hun puurheid kon fotograferen.

Het was vaak vreselijk koud, we moesten vaak ver lopen door het moeras en soms gingen we door regen- of sneeuwval onverrichte zake weer huiswaarts. Maar ik vond het geweldig. Ik kon me zo erg goed inleven in mijn onderwerp en heb een waardevolle tijd met mijn vader doorgebracht.

Ik ben blij dat de foto’s geëxposeerd worden, zo komen ze het beste tot hun recht. Je moet even de tijd nemen om de serie in je op te nemen, en dan komt ie echt bij je binnen.

Mijn dank gaat uit naar in de eerste plaats mijn vader, mijn man en mijn moeder; die het voor mij mogelijk maakten dit project uit te voeren.

Daarnaast bedank ik alle rietsnijders voor hun medewerking, zo vaak gebeurt het niet dat een vrouw met een grote camera foto’s van je komt maken in ’t laand.